ไผตง ภาษาพื้นถิ่น (ลาวปราจีน) เรียก " ไผ่พุง "

ไผตง ภาษาพื้นฐิ่น (ลาวปราจีน) เรียก " ไผ่พุง " พยายามชยายพันธ์เพื่ออนุรักษ์ไว้ โดยการแยกเหง้า่จากกอเดิมที่ปลูกมาตั้งแตาสมัยตา กอเดิมเกิดมาก็เห็นแล้ว อายุไม่ต่ำกว่า 70 ปั

เพราะไม่มีความรู้เรื่องการปลูกและขยายพันธ์ไผ่ อีกทั้งยังไม่ใช้ปุ๋ยเคมีโดยสิ้นเชิง มีให้ปุ๋ยคอก (ขี้ควาย) บ้าง จึงทำให้การเจริญเติบโตเป็นไปอย่างเชื่องช้า

กอที่เห็น ลงดินเมื่อ 2 ปีที่่แล้ว ได้ผลอย่างที่เห็น แต่ก็ดีใจที่เริมแตกหน่อบ้างแล้ว

**************** 

เฒ่าเผาถ่าน พิทักษ์โลก